Rooms – Lab Piree Superstudio

Sympan Residencies
Stay Journey

Τα δωμάτια του Sympan δεν αποτελούν απλώς μια ακόμη προσθήκη στη σκηνή φιλοξενίας της πόλης — είναι μια ήσυχη αφύπνιση του παρελθόντος της.
Σχεδιασμένος και υλοποιημένος από την ομάδα του Lab Piree Super Studio, ο χώρος τιμά την αρχική αρχιτεκτονική του κτιρίου, επιτρέποντας στον χρόνο να μιλήσει μέσα από κάθε ρωγμή και καμπύλη.

Η πρόσοψη — φθαρμένη αλλά αξιοπρεπής — φέρει την πατίνα της μνήμης· ένα δέρμα που θυμάται.

Κάποτε κατοικία λιμενεργατών στις αρχές του 20ού αιώνα και αργότερα σκεύος βιομηχανικής ενέργειας, το κτίριο είναι ένα παλίμψηστο ζωών που έζησαν και κόπων που καταβλήθηκαν.
Προσεκτικά χέρια επέλεξαν τη διατήρηση αντί για την ανακαίνιση — την αποκάλυψη αντί της διαγραφής.

Μια περίτεχνη ξύλινη σκάλα, φτιαγμένη πριν από έναν αιώνα, σε καλεί προς τα πάνω — όχι μόνο μέσα στο κτίσμα, αλλά και μέσα στον χρόνο.
Κάτω από στρώματα σκόνης, αποκαλύφθηκαν ξεχασμένοι όροφοι — αυθεντικά μωσαϊκά, παλαιωμένα ξύλα, πέτρες που κρατούν ψιθύρους. Οι τοίχοι, ακατέργαστοι και ειλικρινείς, αντηχούν ναυτική σιωπή.

Η επίπλωση φέρει αδρές υφές και επαναπροσδιορισμένες φόρμες. Κάθε κομμάτι είναι μια ήσυχη παρέμβαση — όχι για να επιβληθεί, αλλά για να συνομιλήσει με τον χώρο.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο· όλα έχουν παρελθόν και σκοπό.
Μαζί συνθέτουν μια σκηνή γεμάτη αυτοσυγκράτηση, μυστήριο και την πυκνή ανάσα του λιμανιού.

Στους τοίχους ξεδιπλώνονται τοιχογραφίες της εικαστικού Άννας Δημητρίου — ονειρικά tableaux εμπνευσμένα από τους ρυθμούς και τα τελετουργικά της ζωής στο λιμάνι.
Το πινέλο της αφουγκράζεται εξίσου τη θάλασσα και την πόλη, αποτυπώνοντας με χρώμα όσα οι λέξεις δεν μπορούν να κρατήσουν.

K
1

Sleeps 2 | 31sqm

Οι τοίχοι από φυσική πέτρα, προσεκτικά αποκαλυμμένοι, και το καμένο ξύλινο πάτωμα με τα σημάδια του άθικτα, μας τοποθετούν σε έναν χρόνο χαμένο στα βάθη της ιστορίας — εκεί όπου εργάτες και κάτοικοι αυτών των δωματίων συνόδευαν πόρνες στα κρεβάτια τους.

Τα υπολείμματα σοβάδων στις οροφές, σαν σώματα ξυσμένα από την πατίνα του χρόνου, μεταμορφώνουν τον χώρο σε μια σκηνή θεατρικής έντασης, μαζί με τα βιομηχανικά χωρίσματα που διακριτικά ορίζουν τον χώρο ύπνου και υγιεινής.

Οι μακρόστενες κουζίνες από μαύρη ματ μελαμίνη ανακαλούν με νοσταλγία τις δεκαετίες του ’70 και του ’80.
Οι λαβές, από μπετόν σε σχήμα κυματοθραύστη, ενισχύουν την αίσθηση μιας αρχιτεκτονικής ειλικρίνειας.

Το κρεβάτι, με απλές γραμμές και σκελετό από σίδερο, παραπέμπει στον διάκοσμο βιομηχανικών κτιρίων, με μια διακριτική νύξη προς τον ουρανό.
Μια έμμεση αναφορά στα κρεβάτια των αστών προσφύγων από τη Μικρά Ασία.

Ένα έπιπλο τύπου pick-up στην άκρη σε προσκαλεί να βάλεις κάτι να παίξει, πίνοντας βερμούτ και κοιτάζοντας τα αστέρια από τη δανέζικη πολυθρόνα με το τραπεζάκι των ’60s στο πλάι.

Κομοδίνα από διαφορετικές εποχές και φόρμες — άλλα επεξεργασμένα, άλλα όχι.
Η Chamber 1 βλέπει στον δρόμο του λιμανιού, καλλιεργώντας μια κινηματογραφική ατμόσφαιρα.

AMENITIES

Κλιματισμός / Ντουλάπα με κρεμάστρες / Φλιτζάνια καφέ / Μαχαιροπίρουνα / Ηλεκτρικός βραστήρας / Δωρεάν πρόσβαση σε WiFi / Ψυγείο / Σεσουάρ / Κρεβάτι King Size με στρώμα και μαξιλάρια Cocomat / Μηχανή καφέ / Πιάτα / Πετσέτες / Γραφείο εργασίας / Έπιπλα εποχής / Κουζίνα / Εστίες μαγειρέματος / Καναπές

K
2

Sleeps 2 | 28sqm

Οι τοίχοι από φυσική πέτρα, που αποκαλύφθηκαν με προσοχή, και το καμένο ξύλινο πάτωμα με τα ανεπηρέαστα σημάδια του, μας τοποθετούν χρονικά σε μια εποχή χαμένη στα βάθη της ιστορίας — εκεί όπου εργάτες και κάτοικοι αυτών των δωματίων συνόδευαν πόρνες στα κρεβάτια τους.

Τα υπολείμματα από σοβάδες στις οροφές, που θυμίζουν σώματα φθαρμένα από την πατίνα του χρόνου, μεταμορφώνουν τον χώρο σε μια ζωντανή θεατρική σκηνή, την οποία συμπληρώνουν τα βιομηχανικά χωρίσματα που διακριτικά διαχωρίζουν τον χώρο ύπνου από τον χώρο υγιεινής.

Οι μακρόστενες κουζίνες από μαύρη ματ μελαμίνη σε μεταφέρουν νοσταλγικά πίσω στις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Οι λαβές είναι από σκυρόδεμα, σε σχήμα κυματοθραύστη.
Το κρεβάτι, με τις λιτές γραμμές του και σκελετό από σίδερο, παραπέμπει στον διάκοσμο των βιομηχανικών κτιρίων, με μια διακριτική αναφορά στον ουρανό — ένας υπαινιγμός στα κρεβάτια των αστών προσφύγων από τη Μικρά Ασία.

Μια δανέζικη πολυθρόνα με τραπεζάκι των ’60s σε προσκαλεί να καθίσεις και να απολαύσεις ένα ποτήρι βερμούτ.
Κομοδίνα σε ποικιλία σχημάτων και εποχών — άλλα επεξεργασμένα, άλλα στην αυθεντική τους μορφή — ολοκληρώνουν το δωμάτιο.

Η Καμάρα 2 λούζεται στο φως της εσωτερικής αυλής, με τον καταπράσινο κήπο της.

AMENITIES

Κλιματισμός / Ντουλάπα με κρεμάστρες / Φλιτζάνια καφέ / Μαχαιροπίρουνα / Ηλεκτρικός βραστήρας / Δωρεάν πρόσβαση σε WiFi / Ψυγείο / Σεσουάρ / Κρεβάτι King Size με στρώμα και μαξιλάρια Cocomat / Μηχανή καφέ / Πιάτα / Πετσέτες / Γραφείο εργασίας / Έπιπλα εποχής / Κουζίνα / Εστίες μαγειρέματος / Καναπές

K
3

Sleeps 2 | 26sqm

Στην Καμάρα 3, κυριαρχεί το μωσαϊκό που επικρατούσε στο κτίριο — γυαλισμένο προσεκτικά, αφού βρέθηκε σχεδόν άθικτο.
Δύο εσωτερικά box structures, που ορίζουν τους χώρους υγιεινής, επενδύονται με κεραμικό υλικό που θυμίζει παλαιωμένο λαμαρινένιο φύλλο. Οι οροφές τους κλείνουν με βιομηχανικά χωρίσματα και γυαλί, δημιουργώντας την αίσθηση στέγης — σαν εκείνες των εσωτερικών αυλών των παλιών μηχανουργείων που προστάτευαν μηχανές και εξοπλισμό.

Κατά στιγμές, το σκηνικό θυμίζει καμπίνα πλοίου με όλα της τα εξαρτήματα, παραπέμποντας στα λαμαρινένια φύλλα πλοίων που μαζεύονταν από τον «αμαρτωλό δρόμο» των λαμαρινάδικων — εκεί όπου στέκονταν τα κορίτσια του λιθόστρωτου.

Η πέτρινη τοιχοποιία στις επιφάνειες της Καμάρας 3 ξύνει διακριτικά τον χρόνο, την ώρα που το φως αναπηδά από τα παράθυρα με φεγγίτες.
Το υπερυψωμένο κρεβάτι με σκαλάκια δημιουργεί μια αναπαράσταση της ύπαρξης, έναν μικρόκοσμο αισθησιασμού, φτιαγμένο από ξύλα που ήδη υπήρχαν στον χώρο.

Οι χαρακτηριστικές μαύρες λαβές τραβούν το βλέμμα και μας παραπέμπουν στη θρησκευτική αλλά και αμαρτωλή εικόνα του Αγίου Διονυσίου, δίπλα στον δρόμο όπου στέκονταν τα κορίτσια του λιθόστρωτου.

Η Καμάρα 3 βλέπει προς τον δρόμο του λιμανιού, καλλιεργώντας την ίδια κινηματογραφική ατμόσφαιρα.

K
4

Sleeps 2 | 27sqm

Στην Καμάρα 4 κυριαρχεί το μωσαϊκό που χαρακτήριζε το κτίριο, γυαλισμένο μετά την ανακάλυψή του σχεδόν άθικτο.
Δύο εσωτερικά “box” στοιχεία, που ορίζουν τους χώρους υγιεινής, επενδύονται με κεραμικό υλικό που θυμίζει παλαιωμένη λαμαρίνα, ενώ οι οροφές τους κλείνουν με βιομηχανικά χωρίσματα και γυαλί, δημιουργώντας την αίσθηση στέγης — σαν εκείνες των εσωτερικών αυλών στα μηχανουργεία, που προστάτευαν μηχανές και εξοπλισμό.

Κατά στιγμές, το σκηνικό παραπέμπει σε καμπίνα πλοίου με όλα της τα εξαρτήματα, με αναφορά στις λαμαρίνες πλοίων που μαζεύονταν από τον «αμαρτωλό δρόμο» των λαμαρινάδικων, εκεί όπου στέκονταν τα κορίτσια του λιθόστρωτου.

Η πέτρινη τοιχοποιία στις επιφάνειες της Καμάρας 4 ξύνει διακριτικά τον χρόνο, την ώρα που το φως αναπηδά από τα παράθυρα με φεγγίτες.
Το υπερυψωμένο κρεβάτι με σκαλάκια δημιουργεί μια αναπαράσταση της ύπαρξης, έναν μικρόκοσμο αισθησιασμού, κατασκευασμένο από ξύλα που ήδη υπήρχαν στον χώρο.

Η Καμάρα 4 λούζεται στο φως της εσωτερικής αυλής με τον καταπράσινο κήπο της.