“Ο πατήρ μου και η μήτηρ μου έγκατέλιπον με, ό δε Κύριος προεσελάβετό με ” H επιγραφή αυτή ανεγράφετο στην πλέον γνωστή βρεφοδόχο, στο Βρεφοκομείο Αθηνών της οδού Πειραιώς. Aπό δημοσιεύματα της εποχής, προκύπτει πως τουλάχιστον 600-700 βρέφη εγκαταλείφθηκαν μόνο το 1950, στην πλειονότητά τους κορίτσια. “Τα θηλυκά έχουν περισσοτέρας συνεπείας εις τη ζωήν δια τους γονείς τους” σύμφωνα με την εξήγηση που έδινε ο διευθυντής του Δημοτικού Βρεφοκομείου Αθηνών. Η βρεφοδόχος – εντοιχισμένο κιβώτιο – αν και μεσαιωνική πρακτική, κατάφερε να προστατεύσει και να σώσει πολλές ζωές. Σε αυτές τις αθώες ψυχές που αντί για τη ζεστή αγκαλιά της μητέρας τους γνώρισαν την εγκατάλειψη και την απόρριψη, είναι αφιερωμένο αυτό το γλυπτό. Το μάρμαρο ως υλικό συμβολίζει την ψυχρότητα που γνώρισαν αυτά τα παιδιά στη γέννησή τους και το λευκό συμβολίζει την αγνότητα αυτών των ψυχών. Το φινίρισμα με το φύλλο χρυσού – όπως αυτά των αγιογραφιών – τη συμβολική αγιοποίησή τους! Γλυπτό, μικρής κλίμακας ,διαστάσεων 30Χ15Χ15 από μάρμαρο Πεντέλης με μεταλλικές λεπτομέρειες και από φύλλο χρυσού.